سبد سفارش شما خالی است!

رویکرد مولوی در تفسیر بسیاری از آیات مثنوی رویکردی باطنی است. نه‌تنها او، خود در مقدمه دفتر اول، مثنوی را کاشف قرآن نامید، بلکه قرائن نیز نشان می‌دهد که او به کشف معنی باطنی آیات بر وفق روش تفسیر عرفانی علاقه‌مند و از آن متأثر بوده است. با این همه در شروحی که بر مثنوی نوشته شده است و مجموعاً در حوزه مولانا پژوهی به این گرایش تفسیری مولانا کمتر توجه شده است. به‌درستی دانسته نیست که مولوی چطور و تا چه اندازه از تفسیرهای عرفانی معروف در توضیح نکات دقیق عرفانی و قرآنی سود جسته است. کتاب حاضر به‌منظور بررسی این نکات به رشته تحریر درآمده است.