قیام توابین
یکی از مباحث مهم در عرصه عاشورا پژوهی، بررسی وقایع رخ داده پس از حادثه عاشورا است که میتوان از پیآمدهای آن حادثه عظیم و ماندگار دانست. از جمله آن حوادث، قیام گروهی از خواص مردم کوفه با عنوان «توابین» است. توابین نخستین قیام شیعی در کوفه بود که پس از شهادت امامحسین (ع) با هدف خونخواهی به رهبری سلیمان بن صرد خزاعی شکل گرفت. نیروهای این نهضت جزء شیعیان با سابقه و از پیروان حضرت علی(ع) بودند که با شهادت امام و یارانش و اسارت خاندان پیامبر، از خواب غفلت بیدار شدند و دانستند که گناه بزرگی از آنها سرزده است. در نهایت قیام توابین شکست خورد و بیشتر نیروهای آن، در عین الورده به شهادت رسیدند. اما توابین را میتوان جنبشی پیروز دانست، زیرا ایشان به آرمان خود رسیدند و بازتاب مثبتی برای دیگر جنبشهای پیکارجویانه شیعه داشتند. نگارنده در این کتاب نخست به مردم شناسی کوفه و علت کنارهگیری خواص از نهضت امام حسین(ع) اشاره میکند و در ادامه عوامل شکلگیری قیام توابین، شخصیت شناسی رهبران توابین و نهضت توابین را مورد تحلیل قرار میدهد.