سبد سفارش شما خالی است!

سراینده در این اثر سعی دارد داستان((لیلی و مجنون)) را با پرداختی عارفانه به نظم بکشد .این منظومه در قالب نو عرضه شده و بخشی از ابیات آن چنین است : قیس گلگون شد و گفت :ـ سخن من همه از روح و روان بود امیر/ نه از این تن که بود دامنگیر/ نه از این عالم خاک/ بلکه از عالم روحانی جان/ بلکه از عشق و شکوفایی آن/...من ز جام دگری داد سخن می‌دادم/ جامی از جنس لطافت ای شیخ/ که نپاشد از هم/ و نگندد هرگز/ برود تا به فراسوی فلک/ ...