عشق صوفیانه در آینه استعاره: نظامهای استعاری عشق در متون عرفانی منثور بر اساس نظریه استعارهشناختی
استعاره در ادبیات / عشق (عرفان) در ادبیات
ژرفا و گستردگی مفهوم عشق در نزد عرفا از یک سو و رازگونگی و بیانناپذیری آن از سوی دیگر موجب اهمیت و ارجمندی این مفهوم در عرفان و تصوف شده است. به گونهای که از همان ابتدا ایشان برای توصیف و بیان آن متوسل به زبان خاص خود شدهاند. در این میان استعاره از جهت قابلیتهای تصویرگری و انتقال، مهمترین ابزار زبانی در ذکر تجربههای بیانناپذیر عارفان بوده است. در کتاب حاضر تلاش شده تا با بهکارگیری نظریه استعاره شناختی، شبکهها و سامانههای استعاری خرد و کلان عشق در ذهنیت برخی از عرفا ترسیم شود و چگونگی ادراک ایشان از این مفهوم تحلیل و تبیین شود.