سبد سفارش شما خالی است!

عبدالمومن صفی الدین ارموی موسیقیدان ایرانی در قرن هفتم هجری است. "وی در معروف‌ترین مدرسه‌ی عصر خود به تحصیل پرداخت و در علوم هنرهای مختلف تبحر یافت و به تدریج، بر شهرت وی افزوده باشد. دیری نگذشت که خود را در کنار خلیفه‌ی عباسی و هم نشینی او یافت و این دوران خوش با حمله‌ی هولاکو به پایان آمد. به موقعیتی رسید که با درایت و هنرمندی جان خود و هم‌نوعانش را رهاند و عظمت گذشته‌اش را بازیافت. او این بار کمر به خدمت وزرای جوینی بست و این دوران نیز دیری نپایید و دوران همه‌ی خوشی‌هایش به سر آمد... ارموی پژوهشگر و محققی زبردست بود که با بررسی آثار گذشتگان امهات آن‌ها را در رسالاتی موجز و مختصر گنجاند و علاوه بر آن، تشتت و بی‌نظمی‌هایی را که در موسیقی قبل از وی وجود داشت، سامان داد....". کتاب حاضر که به بررسی احوال و آثار نام برده اختصاص دارد مشتمل است بر: "مروری بر زندگی ارموی از ولادت تا وفات"، "زندگی ارموی در عصر مستنصر و مستعصم"، "ارموی در واقعه‌ی سقوط بغداد"، "زندگی ارموی در عصر خاندان خوینی"، "ارموی پس از برافتادن خاندان جوینی تا وفات"، "شخصیت ارموی" و "ارموی و هنر موسیقی".