اشو و مراقبههای معنوی
زندگی معنوی - تائوئیسم / تائوئیسم / اشو، 1990 - 1931 - نقد و تفسیر
بررسی جایگاه و بیان اهمیت و شیوههای «مراقبه» در «عرفان اوشو» به عنوان یکی از «عرفانهای نوظهور» است. از جمله ویژگیهای این مکتب ابداع مراقبههای جدید و نوآورانهای مانند مراقبه خندیدن، پرتوپلاگویی، چرخزدن صوفیان، بیذهنی و نیایش گروهی است. مراقبه در عرفان با دو هدف اساسی انجام میپذیرد: دستیابی به آگاهی عرفانی و ایجاد آرامش و طراوت روحی و این امر در عرفانهای نوظهور تنها به منظور دستیابی به هدف دوم صورت میپذیرد و با توجه به گرایش روزافزون به این مکاتب، بحران اضطراب و عدم آرامش در جوامع امروزی، به خوبی نمایان میگردد. در این عرفان تخلیه روانی و رهایی از قیود در بعد نظری و عملی، فراگیر شده و فرد از حالات یک انسان اجتماعی فاصله میگیرد.