سبد سفارش شما خالی است!

تفسیری اجمالی از آیه وراثت در اثبات امامت امامان شیعه و انتصابی بودن آن است. در این اثر به تجزیه و تحلیل محتوا و مفردات آیه 32 از سوره فاطر معروف به آیه وراثت پرداخته شده و با استناد به شواهد و قراین، سیاق، تأویل، ترکیب، هیئت و برخی دیگر از ویژگی‌های آیه مذکور، انتصابی بودن منصب امامت منحصراً از ناحیه خداوند متعال و نیز انحصار آن در معصومین(ع)، اثبات شده است. نگارنده ابتدا نگاهی کلی به سیمای آیه مورد نظر انداخته و پس از آن دیدگاه موافقان و مخالفان دلالت این آیه بر امامت معصومین(ع) را منعکس نموده است. آنگاه به تجزیه و تحلیل مفردات و الفاظ مختلف این آیه پرداخته و با توجه به واژگانی همچون: "اورث"، "اصطفینا"، "ظالم"، "فضل" و "باذن الله" در این آیه شریفه و تفاسیر مختلف ارایه شده در مورد آن، نتیجه گرفته است که این دلالت بر نصب الهی امامان معصوم دارد. وی احتمالات و مصادیق مختلف مربوط به آیه مذکور را جداگانه بررسی نموده و اختصاصی بودن آن به اهل‌بیت(ع) را نیز بررسی کرده است.