سبد سفارش شما خالی است!

اوحدالدین علی، فرزند وحید الدین محمد، در قریة «بدنه» از ولایت ابیورد (بین توس و سرخس)، منسوب به دشت خاوران به دنیا آمد. او علاوه بر ادبیات در تحصیل منطق، حکمت، فلسفه، هیات، نجوم، مجسطی، فقه، تفسیر، حدیث و موسیقی یگانه روزگارش بود. انوری نمایندة کامل سبک بینابین (سبکی بین سبک خراسانی و عراقی) است. استفاده از منابع شعری مخصوصا مجاز، کنایه و استعاره، استفاده از ارجاعات علمی، نجومی مذهبی و کلمات عربی در شعر، قالب شعری قصیده بدون تعزل و تشبیب و غزل‌های ساده و قطعاتی با مضمون ستایش و پند و اندرز از ویژگی‌های شعری انوری است. نگارنده در سی و چهارمین مجلد از مجموعة «مشاهیر ایرانی» به زندگی‌نامه و گزیدة اشعار انوری ابیوردی پرداخته است. وضع عمومی شعر و شاعری در عصر انوری، موضوعات و مختصات شعری قرن ششم و سبک‌های موجود در این قرن، ویژگی‌های شعر انوری، و ممدوحان وی برخی از بخش‌های کتاب هستند.