سبد سفارش شما خالی است!

بسیاری از صاحب‌نظران، منتقدین و حتی هنرمندان تئاتر معتقدند که تعریف تئاتر، بدون توجه به نقش و جایگاه تماشاگر، نه تنها امکان‌پذیر نیست، بلکه اساسا پیوند فرهنگی ـ فلسفی و اجرایی تماشاگر با یک واقعۀ تئاتری چنان مستحکم و جداناشدنی است که نمی‌توان به تئاتر بدون تماشاگر اندیشید یا در مورد آن سخنی گفت. نویسنده در کتاب حاضر به دنبال آن است که از طریق بحث در خصوص مطالعات معاصر دربارۀ تماشاگر و نیز تمرکز بر رابطۀ متقابل بین تولید تئاتر و دریافت، به جست‌وجو برای یافتن نقش تماشاگر در یک رخداد تئاتری بپردازد. نگارنده در کتاب حاضر می‌کوشد تا با نگاه تماشاگر تئاتر، به عنوان یک پدیدۀ فرهنگی، نظریه‌های "کنش تماشاگری" و فعالیت علمی تئاترهای مختلف و تماشاگران آن را بررسی کند. وی در کتاب، بر روی تئاترهای غیرسنتی، که طی سی‌سال گذشته پدید آمده است و از تماشاگران خود انتظار بازی نقش فعال و خلاقانه را در اجرا دارند، تمرکز می‌کند. در این راستا، تئاترهای خاصی از ابعاد مختلف از جمله تبلیغات، معماری، صحنه‌پردازی و نیز تماشاگران جذب شده توسط این تئاترها بررسی و فرآیند تفسیر تماشاگر در تئاتر سنتی و غیرسنتی تحلیل گردیده است. نگارنده، هم‌چنین در کتاب روش‌های معمول در آموزش نمایش، مخصوصا اتکا بر متون نمایشی را که اغلب شرایط اساسی تولید را نادیده می‌گیرند، به چالش کشیده است.