سبد سفارش شما خالی است!

نگارنده در کتاب درون مایه‌های دینی و عرفانی را در شاهنامه فردوسی بررسی نموده می‌کوشد بیشتر از دیدگاه پدیدار شناسی دینی به این کار دست زند . وی خاطر نشان می‌کند" :دین در شاهنامه تنها در گزاره‌های ثابت دینی که در بسیاری از کتب مذهبی مشاهده می‌گردد، خلاصه نمی‌شود و پای را از آن فراتر نهاده تاریخ بشری را در روشنایی دین تبیین می‌نماید و تجربه دینی را در حیات اجتماعی و شخصی شخصیت‌های خود می‌نمایاند و به ارزیابی آنها می‌پردازد ."مباحث اصلی کتاب بدین قرار است" :دین پژوهی در شاهنامه فردوسی "(معرفی فردوسی، دین فردوسی و نگرش دینی در شاهنامه، پلورالیسم دینی در شاهنامه)، "جهان بینی شاهنامه "(بافت‌شناسی جهان‌بینی شاهنامه، خداشناسی، جهان‌شناسی، انسان‌شناسی و فرجام‌شناسی)، "اسطوره‌های شاهنامه " (بررسی تطبیقی اسطوره‌های شاهنامه با اساطیر دیگر، نمونه‌های اسطوره‌های بزرگ شاهنامه)، "پدیدارشناسی دینی در شاهنامه "(پیامدهای ناسپاسی جمشید ; ضحاک، کاوه، فریدون ;چهره افراسیاب در شاهنامه، چهره اسفندیار در شاهنامه، چهره رستم در شاهنامه)، "ارزش و ضد ارزش‌ها در نگرش دینی شاهنامه "(تلازم خرد و دین، فره ایزدی و ورج و(...، "بررسی تطبیقی روایات دینی با شاهنامه"، "مناسک و آیین‌های دینی در شاهنامه "و "مایه‌های عرفانی در شاهنامه فردوسی ."