سقوط در زمان
فلسفه / مقالهها
امیل چوران، فیلسوف و جستار نویس اهل رومانی، یک تبعیدی تمام عیار است؛ تبعیدی به تمام معنا. تبعیدی به جسم و به روح و به جغرافیا؛ از این روست که جان تبعید در سرشت او تنیده شده است. همه چیز را از این منظر در روح و جان خود میپراکند. آنگاه جانش به خلجان در میآید، بر میآشوبد، فرو میریزد، فرو میریزاند. از نو جهانی دیگر میآفریند. همسو با آن خالق بزرگ، از برآسودن زیر درخت حیات تا رانده شدن تا سرگردانی همین دقیقه حیات. این گونه است که چوران یک فیلسوف مبارز است که بر علیه آن بزرگ بر میخیزد. از سقوط سخن میگوید. از سقوط درون دام چاله تقدیر. چوران بار سنگین این سقوط را به زبانی شاعرانه تلطیف میکند و با لذتی هنرمندانه، ما را به درک هستی شناسانه میهمان میکند.