درآمدی بر اهریمنشناسی ایرانی
فردوسی، ابوالقاسم، 329؟ - 416ق. شاهنامه - نقد و تفسیر / فردوسی، ابوالقاسم، 329؟ - 416ق.
در پژوهش حاضر، به بررسی و شناخت اهریمن و دیوان در فرهنگ، اساطیر و حماسههای ملی ایران، به ویژه «شاهنامة فردوسی» پرداخته میشود. این پژوهش دو پارة «اهریمن شناخت» و «دیوشناخت» تنظیم شده و هر پاره دارای سه بخش «مینوشناسی»، مطالعة اهریمن و دیوان در حالت بدون تن؛ «هستی شناسی»، بررسی اهریمن و دیوان در زمانی که آنها همانند انسان دارای نیروی اندیشه، گفتار و کردار هستند و کردارشناسی، شناخت پدیدههای رفتاری اهریمن و دیوان در هستی انسانگونه با ویژگیها و نیروهای اهریمنی، جادویی و فرا انسانی است. لازم به ذکر است این پژوهش، طرحی است که اهریمن و دیوان را ساختاری پیوسته از آغاز اندیشة ایرانی تا پایان دوران حماسههای ملی در پیوند با یکدیگر معرفی میکند.