سبد سفارش شما خالی است!

رؤیت خداوند متعال با چشم سر از صفات سلبی خداوند متعال بوده که در میان متکلمین، مفسرین شیعه و اهل سنت مورد اختلاف قرار گرفته است. «اهل حدیث»، «اشعریه» و «ماتریدیه» فهمی از این آیات داشته و طبق آن رؤیت خدا را جایز شمرده‌اند. امامیه اثنی عشریه، معتزله، زیدیه، اسماعیلیه و گروهی از خوارج آن را ممتنع دانسته، و این‌گونه آیات را تأویل کرده‌اند. اشاعره، اهل تنزیه هستند و قائل به عدم جسمیت و عدم جهت‌دار بودن خداوند، اما در عین حال رضایت خداوند را عقلا جایز شمرده و با تنزیه قابل جمع دانسته‌اند. در این کتاب به بررسی تطبیقی دیدگاه امامیه و اشاعره در موضوع «رؤیت خداوند» براساس منابع اهل سنت، پرداخته می‌شود.