سبد سفارش شما خالی است!

این کتاب مشتمل بر بیوگرافی سرلشگر «حبیب‌الله خان شیبانی» است. حبیب‌الله شیبانی، فرزند «فرج‌الله خان ندیم‌الدوله» بود. تحصیلات خود را در کاشان آغاز کرد و در مدرسه «آلیانس» تهران ادامه داد. حبیب‌الله خان در جریان جنگ جهانی اول جزو ژاندارم‌های حامی دولت موقت ملی بود که در کرمانشاه با حمایت آلمان و عثمانی تشکیل شد. شیبانی در جریان کودتای 3 اسفندماه سال 1299 فرمانده هنگ دوم ژاندارمری باغ‌شاه بود. وی از دوستان نزدیک «سیدضیاءالدین طباطبایی» و دلش با کودتاچیان بود. بنابراین در جریان کودتا بدون هیچ مقاومتی تسلیم شد. پس از کودتا مدتی حاکم نظامی تهران بود. پس از تشکیل قشون متحدالشکل با درجه سرهنگی به معاونت ارکان حرب کل قشون (ستاد ارتش) منصوب شد. در اوایل سال 1302 مجددا به فرانسه رفته و دوره دانشگاه جنگ را طی کرد. در 1305 به ایران بازگشت و به ریاست ستاد ارتش منصوب شد. در سال 1306 چون نمی‌خواست حکم اعدام دوستش «محمود پولادین» را امضا کند، استعفا کرد. پس از آنکه امیرلشکر «عبدالله خان امیرطهماسبی» وزیر «فوائد عامه»، کابینه «مخبرالسلطنه هدایت» در لرستان کشته شد، در 13 اردیبهشت‌ماه سال 1307 به‌جای او این وزارتخانه را به مدت هفت‌ماه برعهده گرفت. در جریان شورش عشایر فارس (بویراحمدی‌ها) حبیب‌الله خان با ارتقا به درجه امیرلشکری (سرلشکری) مأمور خواباندن شورش شد. سرانجام پس از دو سال غائله خاتمه یافت، اما رضاشاه که از عملکرد شیبانی ناراضی بود، وی را به تهران احضار کرد و به علت خبط نظامی در محاصره «تنگه تامرادی» تحویل دادگاه نظامی داد. دادگاه او را به مجازات سه سال زندان محکوم کرد. شیبانی پس از ختم دوره محکومیتش به اروپا رفت.