سبد سفارش شما خالی است!

«علی حاتمی» با تکیه بر ادبیات فولکلور که در کارش به آن ارجاعات زیادی دارد، استعاره می‌سازد و با بزنگاه‌های خاصی، الگوی استعاره کهن را تا به امروز بسط می‌دهد. در نمایشنامه‌های حاتمی تأثیر مستقیمی از گلستان سعدی دیده نمی‌شود. ارزیابی امروزی قالب‌های افسانه‌ای داستان‌گویی کلاسیک فارسی در آثار حاتمی مستلزم آشنایی با زبان نمایشنامه‌ها و فیلم‌نامه‌های او در کنار هم است. در این کتاب پس از بیان کلیتی از زبان در متون نمایشی حاتمی، نمایشنامه‌های افسانه‌مدار او از زاویه نگاهش به زبان بررسی می‌شود. همچنین متن نمایشنامه‌های «چل گیس» و «حریر و ماهیگیر» در کتاب آمده است.