سبد سفارش شما خالی است!

این اثر میکوشد با طرح داستانهایی آموزنده و واقعی خوانندگان را متوجه نتایج و عاقبت اعمال و رفتارشان بنماید. نگارنده در داستان اول با عنوان «طبیعت ما، در زندگی جسمانی ما است» به مخاطبان میفهماند که در بلایایی مانند سیل, زلزله, طوفان و یا دیگر حوادث از قبیل تصادفات، درسها و پیامهای پرمعنایی به انسان منتقل میکند و درصدد است او را به هویت واقعی خویش بازگرداند. «مقصد نهایی» عنوان داستانی است که از لابهلای حوادث این داستان چنین فهمیده میشود: زندگی مجموعهای از اتفاقات و تصادفات کور و بیهدف نیست. تنظیم روابط فردی عنوان داستان فصل پنجم است و خوانندگان را متوجه این نکته میسازد که آدمی بایستی به درون و اعماق جان و ضمیر خود سفر کند و در این سفر درونی، با فطرت خدایی خود آشنا گردد تا اینکه در زندگی اجتماعی تکالیف و وظایفاش را به درستی بشناسد و در غفلت و گواهی بسر نبرد. خداجویی عنوان داستان بعدی است که در آن علایم و نشانههای مسیر خانه دوست که همان مقصد نهایی یعنی خداوند باشد طرح گردیده است. و باز هم به ما توصیه میکند که از ارزشهایی چون امانت, راستگویی, انسانیت, ادب و معرفت و مهربانی که صفاتی خدایی در وجود ماست؛ غفلت نورزیم. نویسنده در پایان با طرح داستانی، سفر مسافران درون قطار را به قطار زندگی تشبیه کرده که در ایستگاهی سوار این قطار شده و در مقصدی بایستی از این قطار پیاده شوند. همه داستانهای این کتاب در یک منظومه منطقی، مفهومی و پیامی، انسان را متوجه مقصد نهایی و آخرت مینمایند.