سبد سفارش شما خالی است!

زبان مشروطه‌خواهی با نیروی یکسان‌کننده و هیجان‌ساز خود، ائتلافی از گروه‌های متفاوت پدید آورد و گروه‌هایی با دنیای زندگی و افق فکری متفاوت را به کُنش معطوف به اصلاح در قواعد نظم سلطانی وادار کرد؛ اما به‌تدریج نیروهای آن تقلیل یافت. تقلیل نیروها ناشی از ابهام و سیالیت واژه‌ها بود که اتاق بصری در سخن مشروطه را با اختلال روبه‌رو ساخت. در پرتو اشکال زندگی و منطق‌های متفاوت، فهم‌ها و سازمان‌دهی‌های مفهومی و بیان‌های ناهمگون در مورد سیاست پدیدار شد و نیز اندیشه سیاسی آشفته آشکار و تعارضات در حوزه عمل جلوه‌گر شد و به‌تدریج استبداد رضاخانی میدان‌دار گردید. در این کتاب به «تبیین سرشت و سرنوشت سیاست و دولت در عصر مشروطه در پرتو نیروها در زبان مشروطه‌خواهی»، پرداخته می‌شود.