سبد سفارش شما خالی است!

حلاج در ادب فارسی، فارغ از شخصیت تاریخی خود، نماد کشف اسرار، پایداری، آزادگی و صراحت در گفتار و حق‌گویی است. از این‌رو، نه تنها در شعر صوفیان و عارفان، بلکه حتی در شعر آثار حکما و فقهای متمایل به عرفان مانند شیخ بهایی، فیض کاشانی، علامه طباطبایی و امام خمینی (ره) حضور داشته است. از میان بزرگان ادب فارسی، شاید پیش از همه، اندیشة حلاج در شعر سنایی مطرح شده باشد. سنایی دربارة اناالحق، به همان توجیه معروف باور دارد که «نطق او گفتة خدای آمد» و دربارة سبب قتلش معتقد است «راز، جلاد گشت و او را کشت». سنایی نخستین شاعری است که از اندیشة ستایش ابلیس حلاج، الهام گرفت و از زبان ابلیس، غزل بسیار معروف خود را پدید آورد. اثر حاضر گذشته از درآمدی کوتاه، متشکل از نه بخش است که در آنها جنبه‌های مختلف حیات یکی از معروف‌ترین شخصیت‌های تاریخ عرفان اسلامی بررسی می‌شود که عبارت است از: سوانح حیات؛ آشوب بغداد (محاکمه و قتل حلاج)؛ خوارق‌ عادات حلاج؛ مذهب حلاج؛ حلاج و صوفیه؛ حلاج و امامیه؛ شطحیات و آرای حلاج؛ آثار حلاج و حلاج در ادب فارسی.