سبد سفارش شما خالی است!

سنایی غزنوی، شاعر،حکیم و عارف بزرگ قرن پنجم و اوایل قرن ششم هجری، در غزنه متولد شد و در همین شهر درگذشت. او در آغاز شاعری مدیحه‌سرا بود و تفاوتی با دیگر شاعران درباری نداشت. اما بر اثر تحول روحی، شعر او نیز متحول شده و از آن پس به سرودن شعرهای عرفانی پرداخت. سنایی در تاریخ ادب و زبان فارسی چنان جایگاهی دارد که از او به عنوان سرفصلی برای شروع یک دورة جدید شعری نام می‌برند. تاریخ ادبیات فارسی را به دو مرحلة شعر قبل از سنایی و شعر بعد از سنایی تقسیم می‌کنند. هیچ‌یک از بزرگان شعر فارسی چنین مقطعی در شعر ایجاد نکرده‌اند. کتابچة حاضر دربرگیرندة گزیده‌ای موضوعی از شعرهای سنایی است. این سروده‌ها با موضوعاتی چون خدا، نیایش، حضرت محمد (ص)، عشق، اندوه فراق، غم عشق، دوستی و دوست، قرآن، پیرمرد، فقر و غنا (از مقامات عرفان)، و... به نظم کشیده شده است.