اندیشه سیاسی در ایران بعد از انقلاب
ایران - سیاست و حکومت - 1358
اصولا اندیشة سیاسی، مجموعهای از آرا و عقاید است که به شیوهای عقلانی، منطقی و مستدل، دربارة چگونگی سازمان دادن به زندگی سیاسی مطرح میشود و میتواند توصیفی یا تبیینی باشد. همچنین نگارنده در تعریف اندیشمند سیاسی اشاره به کسی دارد که بتواند دربارة آرا و عقاید خود به شیوهای عقلانی و منطقی استدلال کند تا حدی که اندیشههای او دیگر صرفا آرا و ترجیحات شخصی به شمار نرود. در این کتاب تلاش شده است تا ضمن بررسی سیر تحول اندیشة سیاسی در ایران بعد از انقلاب، به این سوالات پاسخ داده شود: سه گفتمان اندیشة سیاسی در ایران معاصر یعنی مارکسیسم، ناسیونالیسم لیبرال و اسلام سیاسی در دوران بعد از انقلاب دچار چه تحولات اندیشهای شدهاند؟؛ این تحولات متاثر از چه عوامل عینی و ذهنی بوده است؟؛ و با توجه به این که گفتمان اسلام سیاسی، گفتمانی مسلط در عرصة سیاسی ایران بعد از انقلاب بوده، سمت و سوی تحولات این اندیشه بعد از انقلاب چگونه بوده است؟