سبد سفارش شما خالی است!

حافظ در برشی از زمان می‌زیست که از یک سو ویرانگری‌های فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی از وحشیان مغول برجای مانده بود و از دیگر سو تاراج‌گری‌های تیموریان خونخوار بیداد می‌کرد و نیز شاهان و امیران ستمگر، سایة سنگین خود را بر ایران افکنده بودند. در چنین شرایطی است که حافظ با خرد و اندیشة متعالی و انسانی‌اش، با زبان و بیانش بر زهدگرایان ریایی زمانه‌اش می‌شورد. سروده‌های حافظ به عقیدة نگارنده تجسمی از عشق به حق و حقیقت و ستیز آشتی‌ناپذیر با دروغ و فریب در زمان و فرازمان خود. مجموعة حاضر دربرگیرندة 17 مقاله عمدتا ادبی از نگارنده تحت برخی از این عناوین است: «حافظ کاوندة دردهای زمانة خویش»، «مهرماه، مهرگان، اسطورة مهر یا میترائیسم»، «جامعه در گذر زمان»، «یلدا شب زادن خورشید: ایزد برکت بخشی و نوزایی» و «کمبود نشانه‌های گفتار در نوشتار زبان فارسی».