سبد سفارش شما خالی است!

در این کتاب نفوذ قدرت‌های خارجی در ایالت فارس و پیامدهای قراردادهای دو طرف ایران و انگلیس از زمان مشروطیت تا سلطنت رضا شاه بررسی شده است. در کتاب خاطرنشان می‌شود: "پس از انقلاب مشروطیت در ایران و کاهش اقتدار حکومت مرکزی در ایالات، قدرت‌های خارجی بر آن شدند، با توجه به موقعیت ایران، برای تامین منافع خویش، بیش‌ترین بهره را از این کشور به دست آورند. از این رو، با امضای قرارداد 1907 و تقسیم ایران به سه منطقه و سپس با قرارداد 1915 و با حذف منطقه‌ی بی‌طرف، شمال ایران زیر نفوذ روسیه و جنوب ایران زیر نفوذ انگلیس درآمد. از آن پس، انگلیسی‌ها، با آسودگی خاطر، در جنوب ایران در راستای محلی ساختن پیمان‌های مذکور، نفوذ خود را گسترش دادند. .... درگیری‌های متعدد موجب شد که انگلیسی‌ها بیش از پیش نزد مردم ایران تنفر ایجاد کنند و مخالفت‌های یکپارچه‌ای را در بین مردم به وجود آورند که مهم‌ترین پیامد آن برای انگلیسی‌ها، تصمیم به انحلال و خروج نیروهای پلیس جنوب از ایران و رد قرارداد 1919 از سوی اعضای هیات دولت ایران بود".