دختران خانهی شماره 17
داستانهای فارسی - قرن 14
ما اتفاقها را آنگونه به یاد میآوریم که ذهنمان میخواهد. آنچه میبینیم، میشنویم و حس میکنیم در ذهن ما جا میگیرد، ولی ذهن انسان تصویرها را بهشکلی دگرگون میکند که با دنیای واقعی متفاوتاند. ذهن انسان دوربین بیطرف و ثابتی نیست، بلکه تدوینگر و فریبکار است. همین باعث میشود روایت هر کسی از تجربهی زیستن یگانه و مختص به او باشد. تجربههای عاشقانه نیز بر همین اساس به یاد میآیند و هنر رمان، ساختن جهان تازهای از هزارتوی ذهن با هزارتوی زبان است. «دختران خانهی شماره 17»، روایت عشق و بازی با زمان و زبان است. شخصیتهای این رمان پیچیده و ناآشنا نیستند ولی با خواندن این رمان پی میبریم انسان موجودی پیچیدهشده در زمان و زبان است.