سبد سفارش شما خالی است!

مملکتی که ما آن را ایران می‌نامیم، قسمت اعظم سرزمین وسیعی است که در جغرافیا موسوم به فلات ایران است و حدود آن را طبیعت این‌طور معین کرده است: در مشرق، کوه‌های سلیمان؛ در مغرب کوه‌های زاگرس؛ از شمال رود کورا، دریای خزر و قسمت علیای رود جیحون؛ و از جنوب خلیج فارس و دریای عمان. اسم ایران به عقیده محققین و خاورشناسان از اسم مردمانی گرفته شده که در زمان بسیار قدیم در جایی که محققا معلوم نیست، زندگی می‌کردند و خود را آریا (یعنی درست یا باوفا) می‌نامیدند. یکی از شعبه‌های آریایی‌ها شعبه هند و اروپایی است که قسمت ایرانی آن به چند گروه تقسیم شده است: مادها، پارسی‌ها، پارتی‌ها، باختری‌ها، سغدی‌ها، ارانی‌ها و آلان‌ها. مادها اولین حکومت ایرانی را تشکیل دادند و پایتخت آنان هگمتانه بود. پارس‌ها نخستین امپراتوری جهان یعنی حکومت هخامنشیان را در پارس به وجود آوردند که پایتخت آن‌ها تخت‌جمشید بود. پار‌ت‌ها نیز پس از حمله اسکندر مقدونی به ایران حکومت اشکانیان را پی‌ریزی کردند. بعد از اشکانیان، ساسانیان قدرت را به دست گرفتند و نهایتا داریوش سوم از سپاه اعراب شکست خورد و ایران وارد دوره‌ جدیدی به نام ایران اسلامی شد. کتاب حاضر را مشیرالدوله پیرنیا (1252-1314) از رجال حکومتی قاجار و پهلوی، درباره ایران باستان و حکومت‌های عیلام، ماد، هخامنشی، سلوکی، اشکانی، و ساسانی به رشته تحریر درآورده است.