سبد سفارش شما خالی است!

تحلیلی است از «اسلوب بیانی و لفظی قرآن» کریم. نویسنده نخست اصطلاحات لفظ، مرکب، ترکیب و معنا را توضیح داده و تحلیلهای خود را در زمینه رابطه لفظ و معنا در هیئت مفرد یا ترکیبی و وجوه متعدد معانی بیان کرده است. وی به رد ترادف میپردازد و معتقد است هر لفظی برای معنای خاصی با حالت ویژهای وضع شده است. به همین جهت به تحلیل قیود رابطه لفظ و معنا در خصوص حروف افعال، اسماء و صفات پرداخته است. با توجه به همین نکته، معانی استعاری، مجازی، کنایی، ایجاز و اطناب از نظر نویسنده پذیرفته نیست و اقوال نحویین درباره این موضوعات را به نقد میکشد. بنابراین الفاظ دارای معنای ویژه و منحصر به فرد هستند چه به صورت مفرد باشند چه ترکیبی و چه به صورت جمله. وی این نظریه خود را منهج لفظی نامیده و برای هر موضوع به آیات متعددی استناد میکند. در پایان به اشکالات مربوط به «تناقض ظاهری آیات قرآن» پاسخ میدهد.