سبد سفارش شما خالی است!

روزی، روزگاری درختی بود و پسرک کوچکی را دوست داشت. پسرک تا خردسال بود با شاخه‌هایش بازی می‌کرد، سیب‌هایش را می‌خورد و در سایه‌اش می‌خوابید. پسرک، به تدریج که بزرگ‌تر شد دیگر کمتر به سراغ درخت می‌رفت و سرانجام آن را ترک کرد... این داستان کنایه‌ای از فداکاری، گذشت، بخشش و آرمان‌گرایی است که با درون‌مایه اخلاقی، روابط انسانی و مهر و محبت متقابل میان موجودات را بیان می‌کند.