سبد سفارش شما خالی است!

«جلال الدین سادات آل احمد»، معروف به جلال آل احمد، فرزند سید احمد حسینی طالقانی، در سال 1302 در محلۀ سید نصرالدین، از محله‌های قدیم شهر تهران، به دنیا آمد و نهمین فرزند پدر و دومین پسر خانواده بود. پدرش در کسوت روحانیت بود و از این رو جلال، دوران کودکی را در محیطی مذهبی گذراند. آل احمد در سال 1323 به حزب تودۀ ایران پیوست و عملا از تفکرات مذهبی دست شست. او در سال 1324 با چاپ داستان «زیارت»، در مجلۀ سخن به دنیای نویسندگی قدم گذاشت، در سال 1326 به استخدام آموزش و پرورش درآمد و در همان سال از حزب توده جدا شد. آل احمد در صحنۀ مطبوعات حضور فعالانه‌ و مستمری داشت. او در سال‌های پایانی زندگی، با روحی خسته و دلزده از تفکرات مادی به تعمق در خویشتن خویش پرداخت تا آن‌جا که در نهایت، پلی روحانی و معنوی بین او و خدایش ارتباط برقرار کرد. جلال آل احمد، نویسندۀ توانا و هنرمند در غروب روز هفدهم شهریور ماه 1348 در 46 سالگی از دنیا رفت. از جمله آثار وی می‌توان دید و بازدید؛ سه‌تار؛ مدیر مدرسه؛ سنگی بر گوری؛ اورازان؛ هفت مقاله؛ خسی در میقات؛ غرب‌زدگی؛ و... را نام برد. در این کتابچه علاوه بر معرفی این نویسندۀ تاثیرگذار و بزرگ معاصر، چهار داستان کوتاه نیز از وی با عنوان سه‌تار؛ بچۀ مردم؛ وسواس؛ و آفتاب لب بام درج شده است.