سبد سفارش شما خالی است!

بررسی و نقد تعالیم جنبش «اکنکار» به عنوان یکی از «عرفان‌های نوظهور» است. اکنکار از تعلیمات متافیزیک بهره‌های فراوانی برده و این امر به همراه استفاده از جملات و مباحث درست عرفانی برگرفته از مکاتب صحیح عرفانی، از عمده علل جذب جوانان به سوی این عرفان، به‌شمار می‌آید. در این عرفان، جهان‌های دوازگانه‌ای به رسمیت پذیرفته شده‌اند که خدایان دوازگانه‌ای نیز بر آن حکومت می‌کنند و دنیای ما که دنیایی فیزیکی است به عنوان پست‌ترین دنیا و خدای آن ضعیف‌ترین خدا به‌شمار آمده است. وی معتقد است که این مکتب در هر دوره تاریخی استادی در قید حیات دارد و پس از ذکر نام برخی از آن‌ها مدعی شده که قدمت این مکتب به پیش از میلاد مسیح بازمی‌گردد و عملا هر انسانی که به تمدن بشری خدمتی کرده یک دانشجوی این مکتب به‌شمار می‌رود. وی حتی حافظ را نیز پیرو اکنکار دانسته و شاعران برجسته فارسی مانند خیام و فردودسی را به عنوان برخی از اساتید اکنکار معرفی نموده است. اعتقاد به تناسخ یکی از برجسته‌ترین عقاید این عرفان به‌شمار می‌آید.