پرنده زادها
ادبیات، به منزلهی یک هنر ـ که خود از منظری مهم به مثابهی یک ابزار تلقی میشود ـ پهنهای وسیع دارد و فضاهایی که از زندگی فردی و اجتماعی بشر، در قلمروی خویش داردکم نیستند. اما از نگاه دین و مومنان به طور کلی این هنر، هدف نیست، بلکه زمینه و ابزار است و البته از این نظر، عملکرد موثر آن در امر حیات را ابدا نمیتوان منکر شد، و خود دین در مواقع بسیار از این ابزار بهرهی شایسته میبرد. کتاب پیش رو نیز با چنین نگاهی به ادبیات فراهم آمده است، و خواننده در مقابل خویش، محملی را میبیند که عشق، آرمان، ایمان، زندگی، علم، هنر، تاریخ، مناسبات روحی و روانی، واقعیات ناخودآگاه فردی و اجتماعی، تحولات مذهبی و ملی و... را در خود جای داده است. کتاب مشتمل بر 40 بخش است که از آن میان میتوان ترانههای مناجات؛ تقویمهای ناگهان؛ نامهای جنس بلور؛ به عاطفههای وحشی غربتزدهی زمین؛ یاران احساس؛ رفیق قرآنی؛ و سوم خوبان را نام برد.