سبد سفارش شما خالی است!

دوره‌گردی در گذر از شهری دور و خشک، نوزادی تنها را کنار دریا یافته و او را به زنی بی‌کس و تنها می‌سپارد و می‌رود. مردم روستا بر این عقیده‌اند که آن کودک "جن‌زادۀ دریا" است و "دده بمباسی" به جای مراقبت از وی، باید او را به دریا بازگرداند. آن‌ها اعتقاد دارند که خشکسالی و نباریدن باران، تقصیر "ناهی" کوچک است و تصمیم می‌گیرند خانۀ زن تنها را به آتش بکشد تا دوباره برکت بر آن‌ها نازل شود. تنها یک خانوادۀ جوان، که فرزندی هم‌سن و سال ناهی دارند، با مردم موافق نیستند و مرد خانواده، زن و دختر در آتش اسیر شده را نجات داده و در جایی خارج از روستا برایشان خانه‌ای بنا می‌کند. هفت سال آسمان غضب می‌کند و سرانجام مردم دست به دامن دده‌بمباسی می‌شوند که طبق سنتی دیرین ناهی را، که تنها دختر روستا است، به دریا بفرستند تا کوزه‌ای آب آورده و در مسیر رود خشک شده چال کند، شاید که باران ببارد. هرچند که دده موافق نیست اما ناهی راهی دریا می‌شود و در آن‌جا ناگاه آب و موج دریا، که صورتی شبیه به خود او یافته، دخترک را به خود می‌خواند و در خود فرو می‌برد. چند دقیقه بعد، ناهی با کوزه‌ای ظاهر شده، آن را به همراه خویش می‌دهد تا به روستا ببرد و خود برای همیشه ناپدید می‌شود.