سبد سفارش شما خالی است!

سید محمدعلی جمال‌زاده را پایه‌گذار داستان‌نویسی جدید فارسی و ندادهندۀ تجدید حیات نثر فارسی شمرده‌اند. ایشان بخشی از کتاب خود، شامل حدود 1000 جلد کتاب چاپی و 10 جلد نسخۀ خطی را در سال 1354 و حدود 2500 جلد کتاب چاپی و 13 کارتن، شامل مجموعه‌ای از دست‌نوشته‌ها، نامه‌ها، خاطرات و بریده جراید خود را در سال 1368 به کتابخانۀ مرکزی و مرکز اسناد دانشگاه تهران اهدا کرد. جمال‌زاده توان بسیار زیادی در نوشتن نامه داشته است. او خود را متعهد می‌دانسته اگر کسی برایش نامه‌ای نوشته پاسخ آن را بدهد، اگرچه نویسندۀ نامه فردی گمنام باشه. وی در نامه‌های خود نسبت به راهنمایی جوانان ایرانی در زمینۀ نویسندگی احساس تعهد می‌کرده و علاقه‌مند بوده است خود را به گروه جوانان ایرانی نزدیک کند و تجربیاتش را به آن‌ها منتقل سازد. در بسیاری موارد، نامه‌ها حکم مقاله‌هایی را دارند که می‌توانست در مجله‌ای تخصصی به چاپ برسد. محتوای اغلب نامه‌های وی نقد و بررسی کتاب است. گذشته از نامه‌هایی که بیش‌تر جنبۀ ادبی و اجتماعی دارند، در میان نامه‌ها می‌توان اطلاعات تاریخی سودمندی نیز به دست آورد. از نامه‌های بسیار مهم جمال‌زاده، که ارزش تاریخی دارند، دو نامۀ او به سید حسن تقی‌زاده است. مجموعۀ حاضر حاوی 111 نامه است که به ترتیب الفبای نام دریافت‌کنندۀ نامه‌ها تنظیم‌ شده است. قدیم‌ترین نامۀ موجود در این مجموعه، نامۀ جمالزاده به سید حسن تقی‌زاده، در مورخ 14 ذی‌الحجۀ 1333 ق مطابق با 1291 ش. است و جدیدترین نامه‌ها نیز نامۀ او به روزنامۀ کیهان در فروردین 1368 ش و به بهروز آفاق در فوریۀ 1989 م. است.