سبد سفارش شما خالی است!

اثر حاضر، پژوهشی است که به جریان‌های حاشیه‌ای شعر معاصر، بعد از نیما می‌پردازد. منظور از جریان‌های حاشیه‌ای، جریان‌هایی است که در زمان خود جدی گرفته نشده‌اند و در میان شاهراه‌های ادبیات معاصر، از اقبال آن‌چنانی برخوردار نبوده‌اند. اما بانیان این جریان‌ها تاثیر درخور توجهی بر جهت‌دهی به شعر و نقد ادبی روز داشته‌اند و بسیاری از آنها بسترساز نوآوری و پیشگام جنبش‌های خلاقانة بعدی گشته‌اند. نگارنده در این پژوهش به تحلیل تئوری‌ها و ساختار پیشنهادی، فاصلة تئوری و شعر فعالان این جریان‌ها می‌پردازد و همین‌طور نوع نگاه و نقدی را که به واسطة تاثیر جریان‌های مذکور، در ادبیات معاصر رواج یافته است، بررسی می‌کند.