سبد سفارش شما خالی است!

بررسی اصول و مبانی عقلی و نقلی مربوط به عصمت داشتن پیامبران الهی و ادله مربوط به آن است. در این اثر برخی از اصول قرآنی مربوط به عدم گناه و اشتباه پیامبران الهی و هر گونه لغزش آنان بیان شده است. نویسنده بر این باور است که پیامبران، علاوه بر عصمت از گناه، در موارد زیر نیز مصون از خطا بودهاند: الف - داوری در منازعات: پیامبران از جانب خدا ماموریت داشتهاند که بر طبق موازین قضا داوری کنند، یعنی از مدعی شاهد بطلبند، و اگر مدعی شاهدی نداشت، از منکر سوگند بخواهند، وهیچگاه با این میزان الهی مخالفت نکردهاند. ولی ممکن استشاهد عمدا یا سهوا بر خلاف واقع گواهی داده، ویا منکر به دروغ یا از روی اشتباه سوگند یاد کند و در نتیجه حکم پیامبر مطابق واقع نباشد، این نوع مخالفت ضرری به عصمت پیامبران نمیزند، زیرا او مامور استبر طبق میزان الهی قضاوت کند، و آنجا که داوری او بر خلاف واقع باشد، او از خطای حکم خود آگاه است، گرچه به خاطر مصالح اجتماعی مامور به عمل بر وفق آن نمیباشد. ب - تشخیص موضوعات احکام دینی مثلا فلان مایع شراب استیا نه. ج - مسائل اجتماعی و تشخیص مصالح ومفاسد امور. د - مسائل عادی زندگی. دلیل عصمت در موارد سه مورد اخیر، این است که در ذهن غالب افراد، خطا در اینگونه مسائل با خطا در احکام دینی ملازمه دارد. در نتیجه، ارتکاب خطا در این مسائل، اطمینان مردم را نسبتبه شخص پیامبر خدشهدار ساخته و نهایتا مایه خدشهدار شدن غرض بعثت میگردد. هرچند لزوم عصمت در دو صورت نخست، روشنتر از عصمت در صورت اخیر است.