مبانی و تکنیکهای برنامهریزی شهری
شهرسازی - طرح و برنامهریزی
از زمان رنسانس تا انقلاب صنعتی، تحولات چندی در زمینة اصلاحات اجتماعی، اقتصادی و تکنولوژیکی و سپس کالبدی ـ فضایی شهرها در جهان به وجود آمد. از اوایل قرن بیستم نیز، نظریهها و مکاتب مختلفی از جمله آرمانگرایی؛ فرهنگگرایی؛ لیبرالیسم و... و سپس طرحهای مختلف شهری جامع، تفصیلی، بافت، نوسازی و... برای ساماندهی و حل مشکلات شهرها بیان شد. در نهایت، افرادی چون «هاورد»، «پاتریک گدس»، و «لوئیز مامفورد» برای حل مشکلات شهرها، ساماندهی و برنامهریزی آنها، برنامهریزی شهری را که شامل رشتههای جغرافیا، جامعهشناسی، اقتصاد، معماری و... است، به عنوان رشتهای میانرشتهای پیشنهاد کردند. به نظر میرسد، برنامهریزی شهری با جامعیت خاص محیطی، انسانی، اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و فضایی به عنوان یک سیستم در محافل مختلف بتواند مشکلات شهرهای امروزی و آینده نظیر: ترافیک سنگین، سیستم جادهای ناقص و... را کاهش دهد و مدلهای توسعهای متعددی را برای کنترل و توسعة شهرها فراهم نماید. در کتاب حاضر، به بررسی مبانی، نظریهها، مدلها و تکنیکهای برنامهریزی شهری با عنوانهایی چون: تعاریف مفاهیم شهر و برنامهریزی؛ سطوح، سرانهها، تراکم و اندازة بهینة شهر، چشماندازسازی شهر و... پرداخته شده است.