سبد سفارش شما خالی است!

داستان حاضر، گفت‌وگوی یک روانکاو با یک بیمار روانی در قالب نمایش‌نامه است. روانکاو «پیروز فردمنش» با یکی از بیماران خود به نام «واله حقیقت» دوست و هم‌دانشگاهی بودند. واله در دورة نوجوانی به خاطر حرص و طمع پدرش از خانه فرار می‌کند و مادرش را تنها می‌گذارد. او در کوه با مردی آشنا می‌شود، ولی بعد از مدتی متوجه تحقیرها و زخم‌زبان‌های مرد می‌شود. مرد خود را مسبب پیشرفت‌های واله معرفی می‌کند. واله ناراحت از این موضوع، در یک لحظه مرد را می‌کشد و فرار می‌کند. او متوجه می‌شود که آدم‌ها خود واقعی‌شان را نشان نمی‌دهند، بلکه نقابی به صورت زده و در جامعه نمایان می‌شوند. این مسئله واله را دل‌زده می‌کند، بنابراین به انزوا پناه می‌برد. پیروز به دیدن وی می‌آید و با او به گفت‌وگو می‌نشیند. در این نمایش‌نامه گفت‌وگوی آن‌دو به تصویر کشیده شده است.