مستاجرهای تهرانی
این کتاب، به نوعی ادامه داستان "صد تومنی "از نگارنده است که راوی (جلال) در آن از خاطرات کودکی خود سخن گفته و البته ماجرای دزدی صد تومنی همچنان در او این تاثیر را گذاشته که یاد آن "تنش را به لرزه میاندازد و عرق سردی بر روی پیشانیاش مینشیند ."با این همه راوی در این داستان خاطرات دوره نوجوانی خود را نیز با ترسیم فضای مدرسه، اتفاقات مربوط به آن، حال و هوای دوره نوجوانی و زندگی پر جنب و جوش آن روزگاران ـ با تجربهای جدید و در عین پختگی ـ بازگو میکند .