سبد سفارش شما خالی است!

در مفهوم بوم‌سازگان بیان می‌گردد که کره‌ی زمین مجموعه‌ای از نظام‌های مرتبط است که در آن همه‌ی اجزا به هم بسته و وابسته‌اند به گونه‌ای که تغییر در هریک از اجزاء تغییرات متناظری در سایر اعضا و در نهایت کارکرد کل سیستم ببار خواهد آورد. بوم‌شناسان و جغرافیدانان از زمان ضرب واژه‌ی بوم‌سازگان توسط تانسلی در سال 1935 در بحث مدیریت منابع، سرزمین را به منزله‌ی نظام یا سازگان تعریف و طبقه‌بندی کرده‌اند. خطر نابودی بوم‌سازگان‌ها، آینده‌ی انسان را با وضع نامطلوب و نامعلومی روبه‌رو کرده است. خطر انقراض گونه‌های گیاهی و جانوری بیش‌تر معلول تخریب و انهدام زیستگاه‌هاست. ارتقای سطح حفاظت از گونه‌ها، که عمدتا گونه‌های مشخص را دربرمی‌گرفت، به سطح تنوع زیستی ـ که به بوم‌سازگان‌ها توجه ویژه‌ می‌نماید و از ارکان و طبقات اساسی حفظ حیات در کره‌ی زمین است ـ تحولی است اساسی که در نگرش زیست‌محیطی که به درک صحیح‌تر و علمی‌تر از ساختار و عملکرد اجزای بوم‌سازگان هدایت می‌کند. این کتاب در یازده گفتار در زمینه‌ی جغرافیای اکوسیستم‌ها و یا گیتاشناسی بوم‌سازگان‌ها نگاشته شده است. نویسنده در کتاب به توضیح چگونگی طبقه‌بندی سرزمین بر اساس مفهوم بوم‌سازگان پرداخته و شالوده‌ی ارزیابی به سرزمین را عمدتا به طور غیر مستقیم بررسی می‌کند. هم‌چنین علاوه بر ذکر مشکلات روش ادغام نقشه‌ها، به روش محدوده‌بندی سطح زمین اشاره می‌کند. پاره‌ای از عناوین کتاب بدین‌قرار است: مقیاس یگان‌های بوم‌سازگان، معیارهای مرزبندی، نقش اقلیم در انشقاق و جداسازی بوم‌سازگان‌ها، زون‌های بوم اقلیمی زمین، و کاربردهای گیتاشناختی بوم‌سازگان.