سبد سفارش شما خالی است!

ارتکاب «جنایات سازمان یافتة فراملی»، شاید بزرگترین معضلی باشد که در قرن21، جامعة جهانی و کل بشریت را تهدید می‌کند. جنایات سازمان یافته، به نوع خاصی از بزهکاری اشاره می‌کند که اشکال جدید و در عین حال قدیمی بزهکاری را توأمان دارا است. این نوع جنایات از یک سو، آسایش و نظم را بر هم می‌زنند و از سوی دیگر، به وسیلة گروه‌ها و سازمان‌هایی به وجود می‌آیند که دارای تشکیلات بزرگ و بنیة مالی قوی و اغلب دارای قدرت نفوذ در ارکان حکومت‌ها هستند و هدف از ارتکاب این جرائم، تحصیل منافع مالی است. شاید، به همین دلیل هم نقش کنوانسیون‌ها در مبارزه با این جنایات در خور توجه است. کنوانسیون «پالرمو» که در اکتبر 2000م. در شهر «پالرموی» ایتالیا به تصویب رسید نمونه‌ای از همین کنوانسیون‌هاست. در کندانسوین پالرمو، ضمن توجه به همکاری‌های سنّتی نظیر: استرداد، صلاحیت، و... تحولات جدید حقوق کیفری جرم‌شناسی نیز لحاظ شده است. در کتاب حاضر، ضمن بیان تعریفی از جنایات سازمان یافتة فراملی، به بررسی عملکرد کنوانسیون پالرمو در این حوزه پرداخته شده است. همچنین در پایان کتاب، نحوِِة مشارکت ایران در تدوین کنوانسیون پالرمو شرح داده شده است.