سبد سفارش شما خالی است!

داستان دارای انواع گوناگونی است که در زبان‌های اروپایی هریک نام ویژه‌ای دارد و منظور از افسانه در زبان فارسی همان Fable در زبان‌های انگلیسی و فرانسوی است و غرض از آن نوعی داستان تمثیلی و استعاری است که جانوران، گیاهان و جز آن‌ها در نقش انسان ظاهر می‌شوند، مانند افسانه‌های کلیله و دمنه. افسانه‌پردازی در ایران رواج زیادی داشته و داستان‌های کتاب‌های مهمی نظیر کلیله و دمنه، مرزبان‌نامه، سندبادنامه و هزار و یک شب از این نوع هستند. حدود دو سوم داستان‌های عامیانه‌ی فارسی نیز در این دسته جای دارند. علاوه بر این تقریبا همه‌ی شاعران فارسی‌زبان به ویژه سنایی، عطار، مولوی، سعدی و جامی افسانه‌هایی سروده‌اند. بنابر تعریف‌هایی که از افسانه عرضه شده افسانه دارای نقشی دوگانه است؛ یا به عبارت دیگر دارای جنبه‌ی استعاری و تمثیلی است. بی‌شک این مهم‌ترین مشخصه‌ی افسانه است. نویسنده‌ در نگارش این کتاب بیش‌تر به جنبه‌ی استعاری افسانه نظر داشته و به مسائلی هم‌چون سیاست حکمرانان، سیاست وزیران، سیاست رعایا، و زنان و سیاست در افسانه‌های ایرانی پرداخته است.