سبد سفارش شما خالی است!

نویسنده در این اثر در صدد پدیدارشناسی مشغولیت‌ها و سرخوردگی‌هایی است که در آن، چرخش از دغدغه‌های شخصی به کنش همگانی و به عکس، تبیین شده است. وی در این کتاب، این پرسش را مطرح می‌سازد که آیا اعضای جامعه‌ی مدرن در معرض این چرخه نیستند که در یک برهه‌ی تاریخی کاملا دل در گروه منافع همگانی داشته باشند، اما در برهه‌ای دیگر فقط سر در پی منافع شخصی بگذارند، در مقطعی بر مساوات‌طلبی و مشارکت سیاسی تمرکز کنند و در مقطعی دیگر بر رفاه مادی خویش و خانواده‌ی خویش؟ نویسنده معتقد است که رویدادهای بیرونی را معمولا می‌توان تا حد زیادی مسبب تغییرات رفتار جمعی در راستای بعد همگانی ـ شخصی دانست. وی می‌گوید: وقتی خیل عظیمی از شهروندان برانگیخته می‌شوند و در فلان اقدام دسته‌جمعی شرکت می‌جویند، سرراست‌ترین انگیزه را غالبا یا می‌توان در تجاوز بیگانگان جست یا در تشدید ظلم و جور یا، به قراری که توکویل عصرانه می‌گفت، در شروع اصلاحات. به همین قیاس وقتی شهروندان سراپا در امور شخصی غرق می‌شوند، منشا چنین رفتاری را معمولا می‌توان یا در فرصت‌های استثنایی برای پیشرفت اقتصادی جست که طی آن دوره پدید آمده است یا برعکس، در تشدید گرفتاری‌های اقتصادی که فکر و ذکر افراد همین می‌شود که شغلی دست و پا کنند و دودستی به آن بچسبند و خرج و دخل کنند. سایر عوامل برون‌زا عبارت‌اند از میزان فشارها و سرکوب‌های بیرونی و تغییرات‌شان: مشارکت در اعتراض جمعی وقتی برای عمل مشارکت فقط وقت آدم تلف می‌شود خیلی سهل‌تر است تا وقتی از این راه باید پیه سربدار شدن را به تن مالید. چنین عوامل و نیروهای موثر برون‌زایی که مردم را به سوی این یا آن نوع رفتار می‌کشاند مسلما باید جزئی از هرگونه تبیین تاریخی تمام‌عیاری برای تغییرات رفتار جمعی باشد. بر این اساس، نویسنده انواع سرخوردگی‌ها، کنش جمعی و اثر واخوردگی، ناامیدی‌ها از مشارکت در زندگانی همگانی و شخصی‌زدگی را عامل اصلی تغییر روحیه‌ی مردم در چرخش از منافع همگانی به سوی منافع شخصی می‌داند.