درهای ایرانی
در تمام جهان، درها و دروازهها، به منزلهی نمادی از فاصله، حریم و ممنوعیت هستند. در سرزمین ایران، درها علاوه بر موارد ذکر شده همواره، زمینه و بومی بودند برای کار هنری، شکل درها در دورههای مختلف تاریخی از عصر ساسانیان تا دورهی سلجوقیان هریک به گونهای بوده است. در زمان صفوی، درهای تزئینی منبتکاری و روی آنها از مینیاتور استفاده شده است. در دهههای بعد استفاده از عناصر گل و مرغ و بعدتر، گلهای فرنگی سبک اروپایی روی درها کاربرد داشتهاند. درهای ایرانی با شکلی دیگر نیز نمایانگر زندگی و اعتقادات مردم زمان خویش هستند؛ درهایی که بر پیشانی آنها آیات الهی و قرآنی حک شده است؛ درهایی که با گونههای نرینه و مادینه تزئین شدهاند؛ درهای ساده و کوچک و معمولا یک لنگهی روستایی با زیبایی ساده و خام و بدوی خویش که به نظر میرسد پنهانگر داستانهای رنج و اندوههای زندگی دشوار اهل خانهاند. در کتاب حاضر انواع درهای ایرانی باکوبهها، کلونها و تزیینهای گوناگون به تصویر کشیده شده است. کتاب به دو زبان فارسی و انگلیسی به چاپ رسیده است.