سبد سفارش شما خالی است!

شعر جای تجربه کردن آگاهی‌های ذهنی و قلبی تازة شاعر است. شاعر کسی است که هم‌چنان که با نیروی ذهنی‌اش روی خط تضادها حرکت می‌کند و در فردیت خود غرق است، با نیروهای قلبی‌اش در کلیت جهان بیرون از خود هم جاری است. بنابراین شاعر واقعی موظف است هر روز به «دید» درونی و برونی خود وسعت دهد و هم‌چنان دریچه‌های دیدش را بزرگ و بزرگ‌تر سازد. مجموعة حاضر، شامل داستان‌هایی از مسیر یا دلایل خلق یک شعر و پرده‌گشایی از راز شعرهاست که به همراه شعرهای نو در این مجموعه آورده شده است. روزهای جیوه‌ای؛ سراغی آسان؛ خاتون آفتاب؛ میراث‌خوار؛ دوست داشتن؛ مثل کسی که در دست داشت؛ تنها صداست که می‌ماند؛ و خواب‌های کودکی پاره‌ای از عنوان‌های این داستان‌ها است.