سبد سفارش شما خالی است!

در آغاز کتاب اطلاعات اولیه‌ای در باب اسطوره‌ها به دست داده می‌شود؛ آن‌گاه موضوع هویت و اساطیر بررسی و تبیین می‌گردد. کیستی و چیستی در اساطیر، انسان و اساطیر، اساطیر در ساحت‌های دیگر (شعور منادها و کوانتوم در اسطوره، اسطوره یا بت‌واره، کوجیکی یا اساطیر ژاپن، نقدی بر دیدگاه اصالت تاریخ، و جغرافیایی باطنی یا سرزمین اساطیری) مباحث بعدی کتاب هستند که پس از آن، دیدگاه‌های یونگ و نیچه در ارتباط با اساطیر، بررسی شده است. موضوع فصل پایانی کتاب نیز "فصل شیدایی در اساطیر" است. نویسنده ماحصل مباحث کتاب را چنین عنوان می‌کند: "اسطوره، سرگذشت معنایی، زیستی و تجربی نخستین انسان بدون نوشتار است. انسان اساطیری، نوع تفکرش متفاوت با اندیشه‌ی مفهومی انسان دوران خرد است. او با قلب و عواطفش می‌زیست و اندیشید. در حقیقت، انسان اساطیری " در راه" می‌اندیشید؛ یعنی با آن‌چه در تماس بود، زندگی می‌کرد و به نوعی از دل‌دادگی و کشف و شهود می‌رسید و به همین شکل، پاسخ‌هایش را نیز در دل سوال‌هایش می‌یافت. ولی انسان مفهومی یا لوگوسی‌صفت "به راه " می‌اندیشید و در زندگی، تنها از نیروی مغزش استفاده می‌کند.. عرفان جمع بین این دو یعنی اسطوره (میتوس) و خرد (لوگوس) را در خود به نمایش گذاشته است. عرفان از بعد باطنی (درونی) به آن‌جنبه از توانمندی انسان می‌پردازد که الهام، کشف و شهود و حالات دیگر از جمله‌ی این نورها و نیروهای پنهان و نامرئی آن است".