سبد سفارش شما خالی است!

«التفات» در پژوهش حاضر به معنی احضار کردن و یا مورد خطاب قرار دادن هستی‌های غایب و موجودیت‌های غیرانسانی گوناگون بکار رفته است. هدف از این پژوهش آن است که با رویکرد نشانه‌شناسی معاصر، میان التفات با «حاضرپنداری» در بلاغت سنّتی مقایسه‌ای صورت گیرد و تفاوت آن‌ها بیان شود. بر این اساس پس از شرح پیشینة مطالعات التفات در دو بخش مطالعات فارسی‌زبانان و مطالعات غربیان، به تبیین و تشریح مبانی پژوهش پرداخته شده است. در ادامه، مبحث التفات در شعر برخی از شاعران برجستة معاصر، با رویکرد نشانه‌شناسی مورد بررسی قرارگرفته است. فصل پایانی نیز به جمع‌بندی مباحث و نتیجه‌گیری اختصاص یافته است.