سبد سفارش شما خالی است!

در ابتدای این مجموعه نوشته‌ای از ((م.آزاد)) با انگیزه نقد و بررسی اشعار ((شکوه سپه‌زاد)) به چاپ رسیده است .وی خاطر نشان می‌کند :((سپه‌زاد در غزل و مثنوی مجموعه واژگانی را به کار می‌گیرد که رنگ و طنین عاطفی دارند .شاعر در کاربرد این واژه‌ها، رابطه‌ای جدید ایجاد کند .منطق شاعر در بازآفرینی کلام، خلق تصویرهای ذهنی است...اگر رباعی‌ها و غرل‌های خانم سپه‌زاد، وصف حال یا بیان موضوع اجتماعی است، مثنوی‌ها تاملاتی است در هستی و عشق و کمال انسانی)) . بعد از این بررسی، برخی اشعار خانم ((شکوه سپه‌زاد)) در سه قالب رباعی، غزل و مثنوی عرضه می‌شود که اینک نمونه‌ای از رباعی‌های او درج می‌گردد :پاییزم و زرد، نوبهارانم کن/ فریاد کویر و چشمه سارانم کن/ این قطره ناچیز به دریازده را/ چون ابر به بربگیر و بارانم کن .