سبد سفارش شما خالی است!

این کتاب درباره رابطه «کایروس» و «کرونوس» در آثار «هایدگر» است. در ابتدا در این کتاب، سعی بر آن است تا زمان‌بندی و تاریخ‌مندی از رهگذر هستی و زمان فهم شود. در این کتاب نشان داده می‌شود که تلاش برای بنیان نهادن تاریخ‌مندی بر زمان‌بندی «دازاین»، تلاشی که بر مبنای طرح هستی‌شناسی بنیادین قرار دارد، فرو می‌ماند. این بدان خاطر است که شرح هایدگر از زمان اصیل بر پایه رابطه زمان کار «نورولوژیک» و «کایرولوژیک» فهمیده نمی‌شود. سپس تفاوت میان «پراکسیس» و «پوئیسیس» شرح داده می‌شود. در ادامه برای فهم زمان انقلاب به آزادی فراسوی قانون علیت پرداخته می‌شود. در ادامه رابطه متقابل پراکسیس و پوئیسیس بازروایی می‌شود و در این مقال درس گفتار هایدگر پیرامون «هولدرلین» به طور جامع مورد بحث قرار می‌گیرد. همچنین استدلال می‌شود که نقش مرکزی کار و سیستم در نوشته‌های هایدگر طی دهه 1930 تنها می‌تواند بر پایه بحث او در باب بنیان‌ها فهم گردد. در پایان به پرسشی در باب کار و بار سیاسی هایدگر در سال‌های 1933 1934 در چارچوب رابطه زمان‌بندی و تاریخ‌مندی پاسخ داده می‌شود. همچنین استدلال می‌گردد که اگرچه تعامل هایدگر با نازی‌ها در برابر گرایش راستین پروژه فلسفی‌اش قرار می‌گیرد، با وجود این، این تعامل از رهگذر ابهام موجود در پروژه‌اش برانگیخته می‌شود.