سبد سفارش شما خالی است!

رمان مفصل «در جست‌وجوی زمان ازدست‌‌رفته» را آدم‌های زیادی در کتابخانه‌هایشان دارند، اما فقط اندکی‌شان آن را خوانده‌اند. این قول ناظر به تضاد درونی رمان سترگ «مارسل پروست» است. اهمیت این رمان در میان آثار ادبی قرن بیستم و تمام دوران‌ها و لزوم خوانده شدنش، و در عین حال سخت‌خوانی‌اش؛ به‌ویژه برای انسان قرن بیست‌ویکمی. هرچه باشد، به این سادگی‌ها نمی‌شود از کنار این ‌- به قول «ژان کوکتو» - «مینیاتور غول‌آسا» گذشت یا از روی آن پرید و نخوانده‌اش گذاشت. هنرمند فرانسوی، «استفان اوئه»، از همین رهگذر به اقتباس از رمان پروست پرداخته است؛ اقتباسی ستودنی، با شخصیت‌سازی‌های درخشان، بارقه‌های هنرمندانه، توجه امانتدارانه به ریزه‌کاری‌های پروست در توصیف و تصویرسازی و رعایت ویژگی‌های روایی و کیفیات سبکی او و ‌مهم‌تر از همه‌ بدون هیچ مداخله مخلّی در اثر. به کمک استفان اوئه و اقتباس ارزشمندش، خواننده می‌تواند با آنچه «ولادیمیر ناباکف»، «جزر و مد حافظه و امواج هیجانات» می‌نامد، همراه شود و به‌ خوبی دریابد که چرا «آلن دو باتن» معتقد است: «پروست می‌تواند زندگی آدم را دگرگون کند». در بخشی کوتاه از این مجلد می‌خوانید: «میان اتاق‌هایی که در شب‌های بی‌خوابی تصویرشان را بیشتر از همه به یاد می‌آورم، هیچ‌کدام به اندازه اتاق گراندهتل ساحل در بلبک با اتاق‌های کنگره فرق نداشت، اما هیچ چیزی هم به بلبک واقعی کم‌شباهت‌تر از آن بود که معمولا در روزهای طوفانی در خیالم می‌ساختم و...».