سبد سفارش شما خالی است!

در کتاب حاضر، نگارنده به‌طور خاص به بحث و بررسی مذاکرات هسته‌ای ایران و 5+1 می‌پردازد و سعی می‌کند ابعاد گوناگون دیپلماسی رسانه‌ای را در این مورد واکاوی کند. نگارنده بیان می‌دارد که در جریان مذاکرات هسته‌ای ایران و 1 + 5 علاوه بر مذاکرات رسمی در جلسات طولانی و نفس‌گیر، گویی نوع دیگری از مذاکره نیز در جریان بود که اگرنه بیش از مذاکرات رسمی، دستکم در کنار آن به‌مثابه یک نیروی پیش برنده گفت‌وگوها برای دستیابی به توافق عمل می‌کرد؛ دیپلماسی عمومی و در ذیل آن دیپلماسی رسانه‌ای. از خلال این دیپلماسی که خود تجربه تازه و موفقی در حوزه دیپلماسی ایرانی بود، افکار عمومی ایران و جهان به برخی واقعیت‌های اعلام‌نشده در میز گفت‌وگو پی برد و درنتیجه گاه مذاکره‌کنندگان غربی در موضع انفعال قرار گرفتند.