سبد سفارش شما خالی است!

در این کتاب به تفسیر تأویلی سوره‌های «نصر» و «عصر» پرداخته می‌شود. سوره «نصر» صد و دهمین سوره و از سوره‌های مدنی قرآن که در جزء سی‌ام جای گرفته است. نام سوره از آیه اول آن گرفته‌شده و به معنای پیروزی است. از دیگر نام‌های آن «اذا جاء» است. در این سوره سه پیشگویی و خبر غیبی مهم وجود دارد: «فتح مکه با پیروزی بزرگ و غلبه نهایی اسلام»، «ایمان آوردن مردم مکه و اطراف آن به اسلام و بیعت با رسول خدا (ص)» و «رحلت پیامبر(ص)». استجابت دعا و پیروزی در برابر دشمنان را از خواص این سوره برشمرده‌اند. سوره «عصر» یکی از سوره‌های قرآن کتاب مقدس دین اسلام است. بیشتر مفسرین بر این گمانند که این سوره در شهر مکه نازل شده باشد، اما بعضی مفسران بر نزول این سوره در مدینه در سال اول هجرت تأکید دارند. این سوره دارای 3 آیه است و از نظر تعداد آیات جزو سوره‌های کوتاه قرآن یا «مفصلات» قرار می‌گیرد. این سوره با قسم خداوند به عصر آغاز می‌شود، کلمه عصر به معنای زمان، بعد از ظهر، فشار، و.. آمده ‌است.