سبد سفارش شما خالی است!

داستان‌های عامیانه شفاهی از سال‌های دور بین مردمان این سرزمین و سینه‌به‌سینه چرخیده‌اند و به روزگار ما رسیده‌اند. روایت این کتاب برگرفته از داستان عامیانه صفوار اره و غلام ‌بهونه‌گیر است که به‌صورت شفاهی و سینه‌به‌سینه در بین مردم نقل می‌شده است. این داستان با عنوان غلام‌ بهونه‌گیر در کتاب داستان‌های امثال از امینی روایت‌شده است و بعد احمد شاملو در کتاب کوچه آن را به شیوایی نقل کرده و کم‌وکاستی‌هایش را برطرف کرده است. شاملو در بخش پایانی داستان از روایت امینی سود جسته، اما معتقد است که بخش آغازین و میانی نسخه امینی ناقص است. روایت حاضر برداشتی آزاد و تلاشی برای جان‌بخشی به شخصیت‌های دل‌نشین داستان حاضر است. در بخشی از این داستان می‌خوانیم: صفورا قصه ما بیست‌ودوساله بود. بیست‌ودوسالگی کلافه‌اش می‌کرد. ننه‌اش مدام به او می‌گفت که دیگر پیر شده؛ اما صفورا قصه ما نه که پیر شده باشد، بزرگ شده بود. تمام این سال‌ها، عشق با او کاری کرده بود کارستان. هم مهربان‌تر و غمگین‌تر شده بود.